1789: Verklaring van de rechten van de mens en van de burgerrechten

De Wetgevende vergadering verkondigt op 26 augustus 1789 de „Verklaring van de rechten van de mens“, Marquis de Lafayette, een overtuigd democraat, heeft daar grote invloed opgehad

Na de bestorming van de Bastille op 14 juli 1789 slaat de revolutie vanuit Parijs over naar de rest van Frankrijk en leidt tot gewelddadige gebeurtenissen, bekend onder de naam „La Grande Peur“ (de Grote Vrees).

De constituerende nationale vergadering probeert te reageren door op 4 augustus de privileges van de adel en de clerus op te heffen. Om de tegenstand van de koning tegen de hervormingen te doorbreken, verklaart de Constituante op 26 augustus 1789 haar beslissingen rechtsgeldig en verordent de gelijkheid in de vorm van een officiële verklaring van de rechten van de mens en van de burgerrechten.

Dat betekent voor Frankrijk het einde van de absolutistische monarchie. Met deze verklaring maakt de nationale vergadering openbaar dat ieder mens, ongeacht zijn ras, godsdienst en zijn geloof dezelfde onvervreemdbare en heilige rechten bezit, dat er politieke, religieuze en gerechtelijke rechten bestaan alsook de vrijheid van de mens en van de burger. Zo staat het volgende in artikel 1 te lezen: “De mensen worden gelijk aan rechten geboren en blijven het.(...)“. De verklaring van de rechten van de mens en van de burgerrechten wordt zowel in de preambule van de Franse constitutie geciteerd alsook in de Franse leus „Vrijheid, gelijkheid en broederschap“. Ze is daarenboven een van de stichtingsteksten van alle democratieën van de wereld.