912 – 973: Otto I – de Grote
Otto I werd op 23 november 912 in Wallhausen geboren. Hij was de zoon van de Saksische koning Hendrik I en diens tweede vrouw Mathilde. Na de dood van zijn vader werd Otto op 7 augustus 936 tot koning gekroond. In tegenstelling tot de toenmalige traditie werd hij als enige erfgenaam aangewezen. Daarom kwam het tot gevechten binnen zijn eigen familie. Met name zijn halfbroer Thankmar en zijn jongere broer Hendrik wilden niet van hun erfenis afstand doen. Het kwam steeds weer tot opstanden zodat Otto I de eerste helft van zijn regeringsperiode voornamelijk bezig was zijn aanspraken op de macht te verzekeren.
Hij moest echter niet alleen zijn eigen familie trotseren, maar er gebeurden ook invallen van de Hongaren in Ottos rijk. Op 10 augustus 955 overwon Otto de Hongaren voorgoed in de slag op het Lechfeld, waarin verschillende Duitse stammen onder leiding van Otto ten strijde waren getrokken. Otto I werd vervolgens beschouwd als „Vader des Vaderlands“ en „Imperator“.
De opstanden eindigden na deze slag, want nu twijfelde niemand meer aan Otto I. Deze kon zich nu op zijn politieke en andere taken concentreren.
Otto I leidde drie veldtochten in Italië om de keizerskroon te verkrijgen die hem van de kant van de paus eerst werd ontzegd. Tijdens de tweede tocht die hij alleen maar uitvoerde omdat de paus hem om hulp vroeg, kwam het dan op 2 februari 962 tot de kroning tot keizer. Kort nadat hij weer thuiskwam overleed Otto I op 7 mei 973 in Memleben vlakbij Naumburg a/d Saale.
Zijn troonopvolger werd zijn zoon Otto II.
omhoog