1990: De hereniging van Duitsland

Als gevolg van de Tweede Wereldoorlog leefden de Duitsers 40 jaar door een muur gescheiden in twee Duitse staten, de Bondsrepubliek Duitsland en de Duitse Democratische Republiek. West-Duitsland werd door de westelijke zegevierende mogendheden bezet, Oost- Duitsland daarentegen door de Sovjet-Unie. In het jaar 1989 ontstond op grond van de slechte economische toestand in de DDR het verlangen naar politieke hervormingen, waaruit zich in de loop der tijd de eis tot een gehele staat ontwikkelde. Dit uitte zich door vluchtbewegingen van veel DDR-burgers via Oost-Europese staten naar de Bondsrepubliek Duitsland en door vreedzame betogingen. Het verzet van de Oost-Duitse bevolking leidde uiteindelijk tot de opheffing van de grenzen en op 9 november 1989 tot de val van de Berlijnse Muur. Vervolgens werd de DDR zowel economisch alsook politiek volledig in de Bondsrepubliek Duitsland geintegreerd doordat ze het toepassingsgebied van de grondwet is toegetreden. Op 3 oktober 1990 brachten de DDR-Volkskammer (parlement van de DDR) en de West-Duitse Bondsdag met de goedkeuring van de vier zegevierende mogendheden de Duitse eenheid tot stand. Dientengevolge was Duitsland een onafhankelijke, vrije en soevereine staat. Het verenigde Duitsland is dus niet als een resultaat van een nationale machtspolitiek tot stand gekomen, maar vormt het gevolg van het lange en hier en daar moeizame integratieproces van het gehele Europa. De hereniging luidde ook het einde van het conflict tussen Oost en West in. Duitsland vormde niet meer het front tussen oostelijk communisme en westelijke democratie. De opname van het verenigde Duitsland in de westelijke alliantie en in de EU leidde bovendien tot een toenadering van West-Europa tot Oost-Europa. omhoog