1871-1918: Het Duitse keizerrijk
De vorming van een Duitse staat is een van de centrale elementen van de Duitse geschiedenis in de 19e eeuw. Aanvankelijk mislukten wel alle pogingen, de afzonderlijke Duitse vorsten- en hertogdommen te verenigen. Pas toen Bismarck zich aan het einde van de jaren zestig van de 19e eeuw om de zaak bekommerde, leidde de patriottische beweging, die de zegenrijke Duits-Franse oorlog in 1870/71 in Duitsland met zich mee bracht tot de keizerproclamatie in de spiegelzaal van Versailles op 18 januari 1871. De eerste Duitse staat was tot stand gekomen.
In de vroege jaren zeventig van de 19e eeuw zorgden de Franse herstelbetalingen en een geldhervorming voor een hoogconjunctuur in het nieuw opgerichte Duitse rijk. Wat de buitenlandse politiek betreft slaagde Bismarck erin het nieuwe rijk veilig tussen de mogendheden van Europa te stabiliseren en tegelijkertijd door een uitgekiende politiek van bondgenootschappen Frankrijk te isoleren. In 1888 overleed de eerste Duitse keizer Wilhelm I alsook 99 dagen later zijn troonopvolger Frederik III. Nog in hetzelfde jaar volgde Wilhelm II hem op (zgn. „driekeizersjaar“). Hij brak met de politiek van Bismarck en onthief de oude rijkskanselier van zijn ambt. De nieuwe keizer streefde naar koloniën en zag de toekomst van Duitsland op de wereldzeeën. Deze politiek maakte hem geliefd bij veel Duitsers, zorgde in het Europese buitenland echter voor wantrouwen. Na korte tijd was Duitsland alleen maar met Oostenrijk verbonden. De troonopvolger van Oostenrijk werd in 1914 in Bosnië slachtoffer van een aanslag. Dit leidde tot de Eerste Wereldoorlog. De eerste massale vernietigingsoorlog van de geschiedenis, waarbij alle grote mogendheden van Europa alsook de VS betrokken waren, eiste miljoenen mensenlevens en leidde na de Duitse nederlaag tot de troonsafstand van Wilhelm II (ballingschap in Doorn), de proclamatie van de Weimarrepubliek en de ondergang van het keizerrijk.
omhoog