1683: Odsiecz Wiednia

Polska husaria przesądziła o zwycięstwie wiedeńskim

12 września 1683 roku pod Wiedniem, stolicą monarchii Habsburgów, rozegrała się jedna z największych bitew Europy XVII wieku. Sprzymierzone wojska austriacko- niemiecko-polskie pod wodzą króla polskiego Jana III Sobieskiego rozgromiły armię turecką dowodzoną przez Wielkiego Wezyra Kara Mustafę. Zwycięstwo wiedeńskie położyło kres ekspansji tureckiej i powstrzymało proces islamizacji Europy. Imperium tureckie od XIV wieku skutecznie podbijało coraz większe obszary na Bałkanach, zdobywając w 1453 roku Konstantynopol. W XVII wieku przedmurzem chrześcijańskiej Europy stała się Polska i Austria. Wiosną 1683 roku cesarz austriacki Leopold I wystąpił z propozycją zawarcia przymierza obronnego z Polską przeciwko Turcji. Jan III Sobieski, zdając sobie sprawę z zagrożenia tureckiego, propozycję przyjął. Obie strony zobowiązały się do udzielenia sobie pomocy w razie najazdu tureckiego. Sułtan turecki Mehmed IV zaatakował Austrię. W lipcu 1683 roku potężna armia turecka zamknęła pierścień oblężenia wokół Wiednia. Na wieść o tym, król polski w krótkim czasie zorganizował odsiecz. Polskie posiłki uzupełniły armię sprzymierzonych. Bitwa rozpoczęła się wcześnie rano 12 września. Turcy mieli zdecydowaną przewagę liczebną, ale doskonałe dowodzenie króla polskiego Jana III Sobieskiego wyrównało szanse. Krwawe walki zakończyły się zwycięstwem sprzymierzonych, jednak największe wrażenie zrobiła szarża polskiej husarii przeprowadzona ze Wzgórza Kahlenberg.

Po klęsce pod Wiedniem Turcja już nigdy nie zagroziła chrześcijańskiej Europie.

PSP 5 im. Bolka I Świdnickiego w Strzelinie, Piotr Rozenek