1789: Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela
Po szturmie na paryską Bastylię 14 lipca 1789 roku, rewolucja rozszerzyła się na całą Francję i doprowadziła do brutalnych wydarzeń znanych pod nazwą „La Grande Peur” (Wielka Trwoga).
W związku z panującą sytuacją, obradujące w Wersalu Zgromadzenie Narodowe zniosło 4 sierpnia przywileje szlachty i kleru. Ponieważ król sprzeciwiał się reformom, Konstytuanta ogłosiła się przedstawicielstwem narodowym i 26 sierpnia 1789 roku uchwaliła Deklarację Praw Człowieka i Obywatela.
Dla Francji oznaczało to koniec monarchii absolutnej. Na mocy deklaracji Zgromadzenie Narodowe ogłosiło, że każdy człowiek, nieważne jakiej rasy, religii i wiary, posiada te same niezbywalne i fundamentalne prawa polityczne, religijne i sądowe oraz wolność osobistą i obywatelską. Artykuł I. głosił, iż „Ludzie rodzą się i pozostają wolnymi i równymi w prawach....”. Cytaty z Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela zawarte są w preambule konstytucji francuskiej i w narodowym haśle francuskim, które brzmi „wolność, równość, braterstwo”.
Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela stanowi jeden z fundamentów większości światowych demokracji.
élèves du Lycée Notre Dame de la Compassion à Pontoise
klawisz