1560: Reformacja. Kalwinizm w Holandii
Reformator religijny, Jan Kalwin, odegrał bardzo ważną rolę w kształtowaniu mentalności wielu mieszkańców Holandii. Urodził się w Noyon we Francji, ale większą część swego życia spędził w szwajcarskiej Genewie. Wraz z Marcinem Lutrem i Ulrichem Zwinglim należał do wielkich protestanckich myślicieli i wizjonerów Europy XVI wieku. W późniejszym okresie swego życia stał się postępowym humanistą, prawnikiem i teoretykiem politycznym. Kalwinistyczna wykładnia, którą zawarł w swym głównym dziele „Institutio”, brzmi: prostota, umiar, demokratycznie wybrany zarząd Kościoła, a przede wszystkim nauka predestynacji. Kalwin nauczał w niej, że los człowieka, jego zbawienie lub potępienie są z góry ustalone przez Boga. Mimo, iż swoim zwolennikom narzucił surowe zasady, to w przeciwieństwie do Marcina Lutra wykazywał tolerancję w stosunku do Żydów. Jego stanowisko wobec kobiet ilustruje cytat: „Mężczyźni powinni otaczać kobiety czcią i okazywać im szacunek”. Dzieła Kalwina przetłumaczone na język holenderski dzięki wynalezieniu druku szybko się rozpowszechniły. Podczas synodu w Dordrecht w latach 1618 i 1619 została ustalona ostateczna doktryna kalwińskiego kościoła w Holandii.
RSG Ter Apel: Bouke de Jong
klawisz