1543: Odkrycie Mikołaja Kopernika

Mikołaj Kopernik obserwuje niebo

W marcu 1543 roku w Norymberdze zakończono druk dzieła „De revolutionibus orbium coelestium” znanego pod polskim tytułem „O obrotach sfer niebieskich” autorstwa Mikołaja Kopernika, astronoma z Fromborka. Jego uczeń, Jan Joachim Retyk, doprowadził do edycji dzieła tuż przed śmiercią swojego mistrza. Kopernik w swoim dziele odrzucił geocentryczną teorię budowy wszechświata zakładającą, że w jego centrum znajduje się Ziemia, wokół której krążą pozostałe ciała niebieskie. Przyjął koncepcję heliocentryczną, według której Słońce znajduje się w środku Wszechświata, a wszystkie planety je obiegają. Wielki naukowiec doprowadził do przełomu w nauce, nazwanego przewrotem kopernikańskim. Mikołaj Kopernik urodził się w 1473 roku w Toruniu w mieszczańskiej polsko- niemieckiej rodzinie. Wcześnie rozpoczął naukę czytania i pisania w obowiązującym wówczas języku łacińskim. Dzięki mecenatowi wuja Łukasza Watzenrode, ówczesnego biskupa warmińskiego, rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej, które kontynuował na włoskich uniwersytetach w Bolonii, Padwie i Ferrarze. Po powrocie do Polski osiedlił się na Warmii, gdzie pełnił rozliczne funkcje w administracji diecezji warmińskiej. Obserwacje astronomiczne prowadził we Fromborku.

Mikołaj Kopernik był prawdziwym człowiekiem renesansu, obok astronomii zajmował się także medycyną, kartografią, historią i kulturą antyczną, był autorem przekładów i omówień, pisał wiersze. Jego traktat „O monecie” dał początek prawu ekonomicznemu, które nazywano prawem Kopernika- Greshama.

PSP 5 im. Bolka I Świdnickiego w Strzelinie, Piotr Rozenek