1950: Plan Schumana
Robert Schuman wraz z Jeanem Monnetem są głównymi autorami jedynego w swoim rodzaju procesu jednoczenia Europy. Wiosną 1950 roku Robert Schuman, minister spraw zagranicznych IV Republiki Francuskiej, zapoczątkował politykę zbliżenia z Niemcami. Wraz z Jeanem Monnetem, jednym z najbardziej wpływowych Europejczyków świata zachodniego, wprowadził w życie tzw. Plan Schumana, który zmienił całkowicie schemat klasycznej dyplomacji. Projekt opierał się na tezie, że kontynent europejski regularnie spływał krwią z powodu okrutnych wojen (1870, 1914-1918, 1939-1945), których punktem wyjścia była niemiecko- francuska rywalizacja i wzrost tendencji nacjonalistycznych. Robert Schuman stwierdził, że aby uniknąć kolejnej wojny, należy podjąć działania oparte na zasadach odwrotnych, czyli na współpracy niemiecko-francuskiej pod nadzorem wspólnej ponadnarodowej władzy zwierzchniej. Metoda proponowana przez Roberta Schumana i Jeana Monneta polegała na stopniowym jednoczeniu Europy począwszy od sfery gospodarczej, a dokładnie od sektora węgla i stali. Wspólny nadzór produkcji stali i wydobycia węgla pozwalał na kontrolowanie przemysłu zbrojeniowego i z przyczyn ekonomicznych uniemożliwiał wojnę. Propozycja podporządkowania sektora węgla i stali wspólnej władzy zwierzchniej została ogłoszona przez Roberta Schumanna 9 maja 1950 roku. W wyniku przyjęcia deklaracji przez Francję, Niemcy, Belgię, Holandię, Włochy i Luxemburg powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali. Jean Monet, pomysłodawca. EWWiS, został pierwszym prezydentem jedynego organu wykonawczego tzw. Wysokiej Władzy (High Authority).
élèves du Lycée Notre Dame de la Compassion à Pontoise
