1920: Bitwa Warszawska

Józef Piłsudski

Po zakończeniu I wojny światowej w 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. Według Marszałka Józefa Piłsudskiego, Polska, leżąca między Niemcami a Rosją, mogła zapewnić sobie bezpieczeństwo tworząc federację narodów Europy Wschodniej. Realizacji tej koncepcji służyła wyprawa kijowska przeciwko bolszewickiej Rosji, przeprowadzona wspólnie z Ukraińcami w 1920 roku. W tym czasie w Rosji opanowanej przez komunistów powstał projekt polityczny przeniesienia rewolucji bolszewickiej „na bagnetach armii czerwonej” do Niemiec i dalej do Europy Zachodniej. Na drodze z Rosji do Niemiec umacniało się w swojej niepodległości państwo polskie, które stało się główną przeszkodą w realizacji bolszewickich planów podboju Europy. Ofensywa radziecka rozpoczęła się w lipcu 1920 roku. Wojska polskie pod naporem przeważających sił nieprzyjaciela przeszły do odwrotu. Miesiąc później Armia Czerwona dotarła do Warszawy. W połowie sierpnia pod Warszawą i nad dolną Wisłą rozegrała się jedna z największych bitew decydujących o losach Europy (zdaniem Lorda V.D’Abernona była to osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata). Bohaterstwo żołnierza polskiego powstrzymało bolszewików na przedpolach stolicy. W dniach 12-15 sierpnia podwarszawskie miejscowości kilkakrotnie przechodziły z rak do rąk. 16 sierpnia manewr oskrzydlający wojsk polskich znad rzeki Wieprz przesądził o zwycięstwie.

Najazd bolszewicki został odparty, niepodległość uratowana, a eksport rewolucji na zachód powstrzymany na 25 lat. Drugą szansę bolszewicy otrzymali dopiero w 1945 roku, ustanawiając granicę swojego imperium na Łabie.

PSP 5 im. Bolka I Świdnickiego w Strzelinie, Piotr Rozenek