375 – 568: Wędrówka ludów germańskich

Wędrówki ludów w Europie od II do V wieku n.e.

W III wieku przed Chrystusem rozpoczęły się wielkie wędrówki ludów spowodowane zmianami klimatycznymi, potrzebą znalezienia lepszych terenów pod osadnictwo bądź naporem innych ludów. Szczególne znaczenie dla dziejów Europy miały wędrówki ludów germańskich. Około 375 roku azjatyckie, koczownicze plemię Hunów, wkraczając do Europy, zmusiło osiadłe tutaj plemiona germańskie do przekroczenia granicy imperium rzymskiego na Renie i utworzenia na jego terytorium własnych państw plemiennych. W roku 476 wódz germański Odoaker podbił Italię i pozbawił władzy ostatniego cesarza w zachodniej części imperium. Uznanie tego faktu przez cesarza wschodniorzymskiego oznaczało kres istnienia cesarstwa zachodniorzymskiego. Wśród germańskich państw plemiennych powstałych w granicach dawnego imperium rzymskiego największe znaczenie zdobyło sobie państwo Franków. Stykając się z wysoko rozwiniętą cywilizacją rzymską, Frankowie potrafili z niej korzystać w różnoraki sposób. Przejęli od Rzymian chrześcijaństwo, cesarską formę państwa, łacinę i inne zdobycze kultury. Antyczna filozofia i sztuka Rzymian po dzień dzisiejszy stanowią ważną część składową kultury zachodniej. W ten sposób wędrówka ludów germańskich zapoczątkowała proces przejścia zachodniej cywilizacji od starożytności do średniowiecza. Mariengymnasium Pbg.: Mareike Freese, Sarah Schmitz, Lisa Konken, Christina Berlage